Ze is thuis!

Lieve Wies,

Je bent nu al voor de derde dag bij ons thuis. Wat fijn dat je er nu bent! Ik ga in deze blog beschrijven hoe onze eerste dagen samen zijn geweest. Daaronder schrijf ik even per puntje hoe het tot nu toe is gegaan.

Vrijdagmorgen 

hebben we je opgehaald. We stonden rond 8.15 bij Jolanda op de stoep. Daar hebben we papieren getekend, de laatste dingetjes besproken, nog een kopje koffie gedronken en toen.. Op pad! Je zat bij mij achterin de auto terwijl je baasje reed en je vond het helemaal niets. Op zich zat je best wel rustig, maar je piepte en hijgde en gaf duidelijk te kennen dat dit niet je hobby was. Gelukkig heb je niet overgegeven. Eenmaal op de inleverplek aangekomen (want we hadden een Greenwheelsauto) moesten we nog een klein stukje lopen naar huis. Ik heb ergens gelezen dat het goed is om de pup zelf te laten wandelen omdat ze dan een soort van 'haar nieuwe territorium zelf inwandelt' en ach, het zal geen kwaad kunnen, dus je deed je eerste Kralingsche pasjes ;-) Toen we eenmaal in de huiskamer stonden gebeurde er iets grappigs. Ik had je op mijn arm, Fons was me voor gegaan om de katten te begroeten. We hadden wat kattenkruid over je vacht gestrooid zodat je 'katlekker' rook (ook weer een tip ergens gelezen...). In eerste instantie kwam Knorretje me begroeten en merkte hij je niet op. Toen hij je eenmaal zag was er dikke stress. Enorme staart, blazen... Precies wat we hadden verwacht. We hebben je in je bench gelegd en de katten even in de keuken gedaan en je lag daar direct heerlijk te tukken op je rug met je pootjes in de lucht, in volle overgave:

Was heel bijzonder om te zien. We hebben toen de katten losgelaten voor een uitgebreide inspectie van jou. De staarten werden bijna meteen weer normaal en ze gingen een beetje bij je zitten koekeloeren, maar niet bang of boos, geen geblaas en gesis. Echt toppie. De rest van de dag heb je met heel veel getuk doorgebracht. Je was nogal beduusd en had eigenlijk nergens oog voor; niet voor ons, niet voor de katten, het konijn heb je niet eens opgemerkt. Echt een beetje een sipkippetje. Buiten wilde je ook niet teveel; je deed er wel je dingetjes maar wandelen hoefde voor jou niet zo. 't Is ook niet niets om zomaar weggerukt te worden uit je nestje... 's Nachts zijn we allebei in de woonkamer gaan slapen omdat we je niet op de slaapkamer willen, maar wel wilden weten of/hoe je slaapt en hoe de katten met je omgingen. Steeds als je je omdraait geef je een soort piepje, maar je hebt niet gejankt. We weten nu inmiddels dat je dat omdraai piepje heel vaak doet, ook overdag. 

Zaterdag

Om 6 uur 's morgens was je wakker; ons zonnetje in huis! Je had er helemaal zin in en was dat sombere compleet kwijt. Je huppelde vrolijk mee uit, hebt gegeten en ging daarna spelen. Net toen je bijna 24 uur helemaal droog en schoon was gebleven, deed je ineens je eerste plasje in huis. Op het tapijt:-( We hebben besloten dat maar even tijdelijk naar de berging te verhuizen, want we vinden het anders zo zonde en als je op het laminaat plast maakt dat helemaal niets uit, dus dan maar even wat meer laminaat in huis. Ik ben gaan werken en toen ik thuis kwam liet Fons je eerste kunstjes zien. Hij riep je bij je naam uit de bench, je hupste eruit, hij hield een brokje boven je hoofd en zei zit, en jij ging zitten. Daarna zei hij heel droog "Hebben wij geoefend", alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ik was apetrots, superknap! verder vooral een binnendagje met je gehouden, zo heb je twee daagjes lekker kunnen wennen in huis. Ook heb je een aantal keren in de doggyride gezeten/gelegen, om je te laten wennen.

Zondag

Vandaag hadden we nogal wat voor je op het programma staan. 's Morgens zijn we op de fiets, in de doggyride, naar een grasveldje op zuid gegaan waar weinig honden komen. We hadden je er je geliefde kong kikker in gelegd en een pensstaafje. In eerste instantie zat je vooral te kijken. Vervolgens heb je wel een tijdje een beetje gepiept, niet echt gejankt, maar wel geluid maken. Ik heb het een tijdje aangehoord en uiteindelijk een duidelijke 'Klaar nu!' naar je geroepen. Het is best lastig om de balans te vinden tussen iets leuk maken voor je, negatief gedrag negeren en corrigeren. Maar het werkte wel. Je bent verder rustig geweest. Bij het grasveldje hebben we een naam-oefening met je gedaan: alletwee aan één kant gaan staan en je roepen, en als je aan kwam rennen werd je uitgebreid beloond. Je deed het hééél goed, een aantal keren achter elkaar, maar binnen twee minuutjes was je er ook wel weer klaar mee. Geeft niets; we waren al verbaasd over hoe goed je het deed. We hebben daar ook een stukje met je los gelopen. Wij liepen, jij hobbelde erachteraan of er naast. Je blijft heel goed bij ons. Als we omdraaien loop je ook gelijk weer mee. Je wilt ons echt niet kwijtraken! Tussen de middag heb je heeel lang geslapen, wat een hoop prikkels en activiteit had je weer gehad. Aan het einde van de middag zijn we even met de hondenwagen in buggyvorm naar de Pet's Place gegaan en hebben we een halsbandje voor je uitgezocht. Je loopt er nu trots mee rond:

We hebben ook nog even een kopje koffie gedaan bij de Mr. Cocker, maar daar herriner jij je niets van.... Zzzzz

De bench

Toen je net in huis was hebben we je in de bench gelegd (getild) en ging je direct slapen. We hebben je echt wakker moeten maken voor plasjes en bij terugleggen ging je weer slapen. Vanaf de tweede dag zijn we je gaan lokken. Iets lekkers laten ruiken tot je erin stapte, maar ook bijvoorbeeld je lieve kikker erin mikken. Je was nogal twijfelachtig en hupste er af en toe ook weer uit. We hebben op de eerste en de tweede dag steeds een tijdje naast je bench gezeten, zonder met je te communiceren, om je op je gemak te stellen. Dat ging heel goed; geen of nauwelijks een piepje.Tijdens je slaapjes en de wakkere momenten tussendoor heb je vanaf het begin geen enkel "Ik wil eruit!" teken gegeven, je vindt het allemaal wel best. Vandaag dag drie en met grote stappen vooruit. Als ik je verleid om de bench in te gaan met wat dan ook, hups je er zo in. Je neemt het in je bek en gaan lekker achterin liggen. Je vindt het helemaal prima. Wij zijn diep onder de indruk; het overtreft al onze verwachtingen. Nadat je dan ergens gaat liggen kauwen of soppen of spelen, doen we je deurtje dicht en lopen weg. Je merkt het niet eens op, vind het prima. Jij vermaakt je wel. Als we op een gegeven moment wat langer weg zijn (en 'weg' is nog steeds wel in het zicht!) dan ga je wel even contact zoeken met een piepje en kijken. Dan negeren we je heel even tot je stil bent en zeggen dat wat woordjes, of we lopen zonder iets te zeggen gewoon een keertje extra langs de bench om je gerust te stellen. Daarna draai jij je om en doet weer wat voor jezelf. Echt indrukwekkend.

De huiskamer en de katten

Je bent op dag twee al vroeg je huiskamerverkenning gestart. We hebben je toen in eerste instantie even aangelijnd om te kijken hoe jij en de katten op elkaar reageren. Je wilt zó graag met de poezen spelen... Maar zij niet met jou! Knorretje zoekt de hoogte op en negeert je verder, geen dikke staart en geen geblaas. "Als ik niet naar het hondje kijk, dan is-ie er niet". Maar Streep weigert in principe voor je aan de kant te gaan. Hij blijft op de grond zitten kijken terwijl jij voor 'm gaat staan, door je voorste pootjes zakt, je kont omhoog steekt en je staart hard laat kwispelen: "Kom dan, als je kan!" Streep vindt het allemaal wat overdreven en heeft liever dat je hem met rust laat, maar echt boos doet hij niet hoor. Als je dan ineens aan komt hupsen, zet-ie noodgedwongen maar een pas opzij of achteruit en maakt hij zich wat groter, maar hij behandelt jou eigenlijk precies hetzelfde als het konijn, wanneer die in een drukke bui komt aangerend. Je bent niet leuk, maar volgens mij ben je ook niet gevaarlijk.

Grappig is, dat wij laatst een speeltje voor de katten hebben gekocht waar zij totaal niet in geïnteresseerd zijn, dat jouw volledige aandacht heeft. Het is een vlinder aan een stukje ijzerdraad op een halve bol-vormige ondergrond, die daardoor heen en weer wiebelt als je er tegenaan tikt. Jij sleept dat ding de hele huiskamer door, de katten vinden je maar raar.

Eten en drinken

Je drinkt heel goed en plast echt genoeg. Over je eten ben ik iets minder tevreden. Volgens de puppyzak Royal Canin die we van Jolanda hebben meegekregen, zou jij wel 2,5 bekertje voer moeten eten. Dat gaat er dus écht niet in bij je. We voeren je drie keer per dag en laten het dan even staan, na een tijdje halen we het weg. Het is niet alsof we je helemaal vol stoppen met andere dingetjes, dus ik denk dat er twee dingen kunnen spelen: of jij houdt je niet aan de richtlijnen van Royal Canin, of je moet toch gewoon nog een beetje wennen en eet daardoor wat minder.

Verzorging

Ik vind het met alle dieren belangrijk dat ze dierenarts-proof zijn en begin daar altijd op dag 1 al mee, dus ook bij jou. Maar.... rustig opbouwen hoor! Op dag 1 heb ik je op tafel gezet (want daar zul je ook als je groot bent nog op geborsteld worden) en heb ik een paar keer de borstel door je vacht gehaald, terwijl ik je een speeltje had gegeven om op te kauwen. Vond je prima. Op dag twee heb ik je wat uitgebreider (lees: een minuut of 2) geborsteld en ook even aan je oren gefrutseld. Je had wel wat beters te doen, maar verzet je ook niet echt. Vandaag heb ik je weer geborsteld en een klein beetje heeeerlijk baby-achtig ruikende hondenlotionspray in je vacht gesprayd. Nu kan ik helemaal niet meer stoppen met knuffelen;-) Ook heb ik aan je oren gezeten, je pootjes geïnspecteerd en zelfs even een borstel over je buik gehaald. Na ieder 'stapje', dat héél kort duurde, heb ik je uitgebreid geprezen en een half minibeloningbrokje gegeven. 

Uitlaten

Op dag 1 vond je het allemaal helemaal niets. Je wilde niet aan het lijntje lopen, je had geen aandacht voor een van ons en je wilde eigenlijk vooral met rust gelaten worden. Maaar..... op dag 2 was je zo'n vrolijk puppetje! Je hobbelde keurig mee aan het lijntje. Af en toe hoor of zie je iets en dan ga je staan kijken, of je gaat erbij zitten. Ik heb nu wel in de gaten, dat als je echt gaat zitten en niet meer verder wilt, je gewoon (nog) te moe bent. Dan til ik je naar het veldje en loop je alleen terug (veldje is op de hoek van de straat). Ik vind het heel spannend om je uit te laten terwijl je nog niet helemaal geënt bent en ik zou willen dat dat anders zou kunnen. Maar ik wil je niet krant-zindelijk trainen; je moet gewoon gelijk naar buiten. En omdat wij geen tuin hebben, heb ik geen andere optie dan je te laten plassen waar meer hondjes plassen. Ik laat je nog niet echt contact maken met andere honden, omdat ik dat vaccinatie-technisch nog onverstandig vindt. Volgende week zijn we weer een prik verder en na overleg met de dierenarts zien we dan wel weer. Je steelt buiten absoluut de show en iedereen wil je aaien. Dat vind ik in principe prima, jij hebt wel een hele sterke voorkeur voor kinderen. Als je kinderen ziet, zwiept je staartje alle kanten op en moét en zal je er naar toe. Gisteren was je beledigd toen je er eentje niet mocht knuffelen en gaf je een verontwaardigd blafje! Daar heb ik wel een harde en serieuze 'Nee!' op teruggegeven hoor, ondanks dat het stiekem heel grappig was. Vandaag hebben we dus geoefend met los lopen. Er bestaat een soort onzichtbaar lijntje tussen jou en ons beide, waar je als het ware aan mee loopt. Je wijkt niet van onze zijde. Je haalt ons niet in, maar loopt keurig naast ons of net achter ons. Soms zie je iets, ben je even afgeleid, maar het kleinste geluidje van onze kant doet jou direct toesnellen. Met los lopen loop je eigenlijk veel keuriger dan aan de lijn, maar je moet natuurlijk beide leren.

Over een paar dagen schrijf ik weer verder. Ons doel voor deze week: jij pieploos in de doggyride en een beginnetje maken met 'zit' en 'af'. We zullen zien!