Lieve Wies,

Grappig om te lezen dat ik in mijn vorige blog schreef dat je 'al' 3 dagen bij ons was. Inmiddels is het al ruim 3 weken! Het gaat snel. We merken wel dat je hard groeit, maar als je foto's vergelijkt zie je het pas echt goed. 

In de afgelopen weken en nog de komende 1.5 week is het midden van je 'socialisatieperiode'. Wij zijn lekker met je op vakantie geweest, en wat hebben we daar met je 'gesocialiseerd'! Het is de bedoeling dat je pups tussen 8 en 12 weken eigenlijk alles laat zien, waar ze in hun latere leven mee te maken krijgen. Wat ik erg spannend heb gevonden is met name andere honden en hun cadeautjes op de grasvelden. Ik was al opgelucht toen je daags voor de vakantie je tweede inenting kreeg, weer een stapje dichter bij 'veiligheid'. Aanstaande vrijdag krijg je de derde en dan zijn we gelukkig safe. In deze blog deel ik een stuk van het socio-en.

Om te beginnen hebben we het openbaar vervoer uitgeprobeerd. Je bent zowel in de kar als op eigen beentjes in de bus, metro en trein geweest. In eerste instantie stekker je wat rond en je vind het maar vreemd dat àl die mensen je niet één voor één komen begroeten. Dat de de bus rijdt, maakt je niet heel veel uit. Jij bent natuurlijk al héél wat gewend in die kar van je, waar je ondertussen niet meer in piept. Dus na verloop van tijd, wanneer je ervan verzekerd bent geraakt dat men écht niet met je komt spelen, ga je gewoon rustig liggen op de vloer.

Wij hadden ook vakantie, dus we zijn lekker de terrasjes afgestruind. En daar gedraag jij je ongeveer hetzelfde als in het ov.

We zetten een lekker bakje water voor je neer en zolang jij in de schaduw kunt ben je tevreden.

Dat is wel écht een voorwaarde voor je. Je bent een keurig hondje op nieuwe plekken en je piept niet in de kar, behàlve als je 't warm hebt. Dan blijf je maar rondjes draaien en piepen. Je hebt echt een hekel aan de zon. Daarin zijn jij en ik ontzettende tegenpolen, want waar ik het liefst naar één of ander tropisch oord zou verhuizen, zou jouw voorkeur waarschijnlijk uitgaan naar bovenkantje Scandinavië. 

Behalve ov en terrasjes hebben we ook wat marktjes met je bezocht. De eerste was klein beginnen, een maandagmorgenmarkt in Brouwershaven. Jij verzette geen stap. Téveel indrukken; andere hondjes, mensen, zoveel geuren... Je wist gewoon niet waar je naartoe moest, wilde overal tegelijk heen. Maar dit ging al heel rap beter op de (iets grotere) markt in Renesse. Als je andere hondjes ziet, dan is er geen kans dat je netjes meeloopt. En met kindertjes ook niet; die moet en zal je knuffelen. Maar zolang die twee een beetje op afstand blijven huppel je vrolijk een stukje mee. En uiteindelijk op de grootste markt in ZIerikzee deed je het supergoed. Daar ben je lekker verwend door de meneer van de dierenkraam, die jou, toen hij je zag, spontaan een snoepstaafje gaf. 

Wat we hebben gemerkt is dat je over de binnenkant van je eigen beentjes heen plast. Dat is heel vervelend omdat je haren daar gaan samenkleven en verklitten. ik heb geprobeerd om het voorzichtig los te kammen, maar dat is een marteling. En ik geloof niet dat je je aanstelt want dan trek ik iedere haar eruit. Dus daar ben ik gauw mee opgehouden en we hebben je even met je pootjes onder water laten staan. Dan weekt het een beetje los, daarna drogen en dan borstelen gaat stukken beter.

Vrouwtje föhnt je vacht.

Je vind het maar niets. Op deze foto had je je koppie op de rand van de wasbak gelegd en dat doe je steeds als je iets een beetje spannend vindt en steun zoekt. In de bus deed je het in 't begin ook; je hoofd op de stoel leggen en wachten tot je geaaid wordt. En in de auto precies hetzelfde. In de auto ben je nu trouwens ook al een paar keer geweest en dat doe je fantastisch. We zetten je voorin tussen de benen en dan leg je eerst je hoofd op de stoel, maar daarna ga je op de grond liggen tukken. Het ritje naar Brouwershaven was zó knap.. je ging eerst wat draaien, zelfs wat piepen, toen heb ik de ventilator aangezet en ging je daarin liggen tukken. Op een gegeven moment stond je op en heb ik de auto aan de kant laten zetten omdat ik dacht dat je uit moest. Je stapte uit en ging gelijk plassen en poepen en daarna moest je overgeven. Ik vond het super knap dat je het niet in de auto gedaan had en dat je in staat was om het aan te geven. De volgende ritjes heb je overigens niet meer overgegeven. 

Thuis zijn we inmiddels begonnen met een online puppycursus, met allemaal filmpjes die ons helpen jou een en ander bij te brengen. Zitten begreep je al heel snel en al het andere leek er niet echt in te gaan. Maar... Toen je de wonderlijke grens van 10 weken bent gepasseerd heb je een enorme sprong gemaakt. Je gaat nu op commando in de bench, kunt zelfs 'blijven' en komt er dan weer uit als we je daarvoor roepen. Je kunt ook netjes zittend blijven en je begint te leren 'wachten' op het eten. Op de een of andere manier vind je 'af' ontzettend moeilijk. Dit begrijp je alleen als we echt met een vinger voor je neus op de grond duwen, en dan kies je er meestal voor om een soort duik richting de grond te maken en onderwijl in de vinger te happen. Dat is nog even oefenen dus:-) Volgende week zondag beginnen we met de puppycursus in het Lage Bergse Bos. We zijn van de week even op de fiets een voorproefje gaan nemen, we zijn erg benieuwd. Volgen doe je nog steeds vrij goed, maar als je ergens erg bekend bent ren je af en toe weg. Als wij dan weglopen, kom je er wel al snel weer achteraan gehold. Want ons kwijtraken, dat wil je gelukkig niet.

Volgende keer vast meer over de puppycursus!

Lieve Wies,

Je bent nu al voor de derde dag bij ons thuis. Wat fijn dat je er nu bent! Ik ga in deze blog beschrijven hoe onze eerste dagen samen zijn geweest. Daaronder schrijf ik even per puntje hoe het tot nu toe is gegaan.

Vrijdagmorgen 

hebben we je opgehaald. We stonden rond 8.15 bij Jolanda op de stoep. Daar hebben we papieren getekend, de laatste dingetjes besproken, nog een kopje koffie gedronken en toen.. Op pad! Je zat bij mij achterin de auto terwijl je baasje reed en je vond het helemaal niets. Op zich zat je best wel rustig, maar je piepte en hijgde en gaf duidelijk te kennen dat dit niet je hobby was. Gelukkig heb je niet overgegeven. Eenmaal op de inleverplek aangekomen (want we hadden een Greenwheelsauto) moesten we nog een klein stukje lopen naar huis. Ik heb ergens gelezen dat het goed is om de pup zelf te laten wandelen omdat ze dan een soort van 'haar nieuwe territorium zelf inwandelt' en ach, het zal geen kwaad kunnen, dus je deed je eerste Kralingsche pasjes ;-) Toen we eenmaal in de huiskamer stonden gebeurde er iets grappigs. Ik had je op mijn arm, Fons was me voor gegaan om de katten te begroeten. We hadden wat kattenkruid over je vacht gestrooid zodat je 'katlekker' rook (ook weer een tip ergens gelezen...). In eerste instantie kwam Knorretje me begroeten en merkte hij je niet op. Toen hij je eenmaal zag was er dikke stress. Enorme staart, blazen... Precies wat we hadden verwacht. We hebben je in je bench gelegd en de katten even in de keuken gedaan en je lag daar direct heerlijk te tukken op je rug met je pootjes in de lucht, in volle overgave:

Was heel bijzonder om te zien. We hebben toen de katten losgelaten voor een uitgebreide inspectie van jou. De staarten werden bijna meteen weer normaal en ze gingen een beetje bij je zitten koekeloeren, maar niet bang of boos, geen geblaas en gesis. Echt toppie. De rest van de dag heb je met heel veel getuk doorgebracht. Je was nogal beduusd en had eigenlijk nergens oog voor; niet voor ons, niet voor de katten, het konijn heb je niet eens opgemerkt. Echt een beetje een sipkippetje. Buiten wilde je ook niet teveel; je deed er wel je dingetjes maar wandelen hoefde voor jou niet zo. 't Is ook niet niets om zomaar weggerukt te worden uit je nestje... 's Nachts zijn we allebei in de woonkamer gaan slapen omdat we je niet op de slaapkamer willen, maar wel wilden weten of/hoe je slaapt en hoe de katten met je omgingen. Steeds als je je omdraait geef je een soort piepje, maar je hebt niet gejankt. We weten nu inmiddels dat je dat omdraai piepje heel vaak doet, ook overdag. 

Zaterdag

Om 6 uur 's morgens was je wakker; ons zonnetje in huis! Je had er helemaal zin in en was dat sombere compleet kwijt. Je huppelde vrolijk mee uit, hebt gegeten en ging daarna spelen. Net toen je bijna 24 uur helemaal droog en schoon was gebleven, deed je ineens je eerste plasje in huis. Op het tapijt:-( We hebben besloten dat maar even tijdelijk naar de berging te verhuizen, want we vinden het anders zo zonde en als je op het laminaat plast maakt dat helemaal niets uit, dus dan maar even wat meer laminaat in huis. Ik ben gaan werken en toen ik thuis kwam liet Fons je eerste kunstjes zien. Hij riep je bij je naam uit de bench, je hupste eruit, hij hield een brokje boven je hoofd en zei zit, en jij ging zitten. Daarna zei hij heel droog "Hebben wij geoefend", alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ik was apetrots, superknap! verder vooral een binnendagje met je gehouden, zo heb je twee daagjes lekker kunnen wennen in huis. Ook heb je een aantal keren in de doggyride gezeten/gelegen, om je te laten wennen.

Zondag

Vandaag hadden we nogal wat voor je op het programma staan. 's Morgens zijn we op de fiets, in de doggyride, naar een grasveldje op zuid gegaan waar weinig honden komen. We hadden je er je geliefde kong kikker in gelegd en een pensstaafje. In eerste instantie zat je vooral te kijken. Vervolgens heb je wel een tijdje een beetje gepiept, niet echt gejankt, maar wel geluid maken. Ik heb het een tijdje aangehoord en uiteindelijk een duidelijke 'Klaar nu!' naar je geroepen. Het is best lastig om de balans te vinden tussen iets leuk maken voor je, negatief gedrag negeren en corrigeren. Maar het werkte wel. Je bent verder rustig geweest. Bij het grasveldje hebben we een naam-oefening met je gedaan: alletwee aan één kant gaan staan en je roepen, en als je aan kwam rennen werd je uitgebreid beloond. Je deed het hééél goed, een aantal keren achter elkaar, maar binnen twee minuutjes was je er ook wel weer klaar mee. Geeft niets; we waren al verbaasd over hoe goed je het deed. We hebben daar ook een stukje met je los gelopen. Wij liepen, jij hobbelde erachteraan of er naast. Je blijft heel goed bij ons. Als we omdraaien loop je ook gelijk weer mee. Je wilt ons echt niet kwijtraken! Tussen de middag heb je heeel lang geslapen, wat een hoop prikkels en activiteit had je weer gehad. Aan het einde van de middag zijn we even met de hondenwagen in buggyvorm naar de Pet's Place gegaan en hebben we een halsbandje voor je uitgezocht. Je loopt er nu trots mee rond:

We hebben ook nog even een kopje koffie gedaan bij de Mr. Cocker, maar daar herriner jij je niets van.... Zzzzz

De bench

Toen je net in huis was hebben we je in de bench gelegd (getild) en ging je direct slapen. We hebben je echt wakker moeten maken voor plasjes en bij terugleggen ging je weer slapen. Vanaf de tweede dag zijn we je gaan lokken. Iets lekkers laten ruiken tot je erin stapte, maar ook bijvoorbeeld je lieve kikker erin mikken. Je was nogal twijfelachtig en hupste er af en toe ook weer uit. We hebben op de eerste en de tweede dag steeds een tijdje naast je bench gezeten, zonder met je te communiceren, om je op je gemak te stellen. Dat ging heel goed; geen of nauwelijks een piepje.Tijdens je slaapjes en de wakkere momenten tussendoor heb je vanaf het begin geen enkel "Ik wil eruit!" teken gegeven, je vindt het allemaal wel best. Vandaag dag drie en met grote stappen vooruit. Als ik je verleid om de bench in te gaan met wat dan ook, hups je er zo in. Je neemt het in je bek en gaan lekker achterin liggen. Je vindt het helemaal prima. Wij zijn diep onder de indruk; het overtreft al onze verwachtingen. Nadat je dan ergens gaat liggen kauwen of soppen of spelen, doen we je deurtje dicht en lopen weg. Je merkt het niet eens op, vind het prima. Jij vermaakt je wel. Als we op een gegeven moment wat langer weg zijn (en 'weg' is nog steeds wel in het zicht!) dan ga je wel even contact zoeken met een piepje en kijken. Dan negeren we je heel even tot je stil bent en zeggen dat wat woordjes, of we lopen zonder iets te zeggen gewoon een keertje extra langs de bench om je gerust te stellen. Daarna draai jij je om en doet weer wat voor jezelf. Echt indrukwekkend.

De huiskamer en de katten

Je bent op dag twee al vroeg je huiskamerverkenning gestart. We hebben je toen in eerste instantie even aangelijnd om te kijken hoe jij en de katten op elkaar reageren. Je wilt zó graag met de poezen spelen... Maar zij niet met jou! Knorretje zoekt de hoogte op en negeert je verder, geen dikke staart en geen geblaas. "Als ik niet naar het hondje kijk, dan is-ie er niet". Maar Streep weigert in principe voor je aan de kant te gaan. Hij blijft op de grond zitten kijken terwijl jij voor 'm gaat staan, door je voorste pootjes zakt, je kont omhoog steekt en je staart hard laat kwispelen: "Kom dan, als je kan!" Streep vindt het allemaal wat overdreven en heeft liever dat je hem met rust laat, maar echt boos doet hij niet hoor. Als je dan ineens aan komt hupsen, zet-ie noodgedwongen maar een pas opzij of achteruit en maakt hij zich wat groter, maar hij behandelt jou eigenlijk precies hetzelfde als het konijn, wanneer die in een drukke bui komt aangerend. Je bent niet leuk, maar volgens mij ben je ook niet gevaarlijk.

Grappig is, dat wij laatst een speeltje voor de katten hebben gekocht waar zij totaal niet in geïnteresseerd zijn, dat jouw volledige aandacht heeft. Het is een vlinder aan een stukje ijzerdraad op een halve bol-vormige ondergrond, die daardoor heen en weer wiebelt als je er tegenaan tikt. Jij sleept dat ding de hele huiskamer door, de katten vinden je maar raar.

Eten en drinken

Je drinkt heel goed en plast echt genoeg. Over je eten ben ik iets minder tevreden. Volgens de puppyzak Royal Canin die we van Jolanda hebben meegekregen, zou jij wel 2,5 bekertje voer moeten eten. Dat gaat er dus écht niet in bij je. We voeren je drie keer per dag en laten het dan even staan, na een tijdje halen we het weg. Het is niet alsof we je helemaal vol stoppen met andere dingetjes, dus ik denk dat er twee dingen kunnen spelen: of jij houdt je niet aan de richtlijnen van Royal Canin, of je moet toch gewoon nog een beetje wennen en eet daardoor wat minder.

Verzorging

Ik vind het met alle dieren belangrijk dat ze dierenarts-proof zijn en begin daar altijd op dag 1 al mee, dus ook bij jou. Maar.... rustig opbouwen hoor! Op dag 1 heb ik je op tafel gezet (want daar zul je ook als je groot bent nog op geborsteld worden) en heb ik een paar keer de borstel door je vacht gehaald, terwijl ik je een speeltje had gegeven om op te kauwen. Vond je prima. Op dag twee heb ik je wat uitgebreider (lees: een minuut of 2) geborsteld en ook even aan je oren gefrutseld. Je had wel wat beters te doen, maar verzet je ook niet echt. Vandaag heb ik je weer geborsteld en een klein beetje heeeerlijk baby-achtig ruikende hondenlotionspray in je vacht gesprayd. Nu kan ik helemaal niet meer stoppen met knuffelen;-) Ook heb ik aan je oren gezeten, je pootjes geïnspecteerd en zelfs even een borstel over je buik gehaald. Na ieder 'stapje', dat héél kort duurde, heb ik je uitgebreid geprezen en een half minibeloningbrokje gegeven. 

Uitlaten

Op dag 1 vond je het allemaal helemaal niets. Je wilde niet aan het lijntje lopen, je had geen aandacht voor een van ons en je wilde eigenlijk vooral met rust gelaten worden. Maaar..... op dag 2 was je zo'n vrolijk puppetje! Je hobbelde keurig mee aan het lijntje. Af en toe hoor of zie je iets en dan ga je staan kijken, of je gaat erbij zitten. Ik heb nu wel in de gaten, dat als je echt gaat zitten en niet meer verder wilt, je gewoon (nog) te moe bent. Dan til ik je naar het veldje en loop je alleen terug (veldje is op de hoek van de straat). Ik vind het heel spannend om je uit te laten terwijl je nog niet helemaal geënt bent en ik zou willen dat dat anders zou kunnen. Maar ik wil je niet krant-zindelijk trainen; je moet gewoon gelijk naar buiten. En omdat wij geen tuin hebben, heb ik geen andere optie dan je te laten plassen waar meer hondjes plassen. Ik laat je nog niet echt contact maken met andere honden, omdat ik dat vaccinatie-technisch nog onverstandig vindt. Volgende week zijn we weer een prik verder en na overleg met de dierenarts zien we dan wel weer. Je steelt buiten absoluut de show en iedereen wil je aaien. Dat vind ik in principe prima, jij hebt wel een hele sterke voorkeur voor kinderen. Als je kinderen ziet, zwiept je staartje alle kanten op en moét en zal je er naar toe. Gisteren was je beledigd toen je er eentje niet mocht knuffelen en gaf je een verontwaardigd blafje! Daar heb ik wel een harde en serieuze 'Nee!' op teruggegeven hoor, ondanks dat het stiekem heel grappig was. Vandaag hebben we dus geoefend met los lopen. Er bestaat een soort onzichtbaar lijntje tussen jou en ons beide, waar je als het ware aan mee loopt. Je wijkt niet van onze zijde. Je haalt ons niet in, maar loopt keurig naast ons of net achter ons. Soms zie je iets, ben je even afgeleid, maar het kleinste geluidje van onze kant doet jou direct toesnellen. Met los lopen loop je eigenlijk veel keuriger dan aan de lijn, maar je moet natuurlijk beide leren.

Over een paar dagen schrijf ik weer verder. Ons doel voor deze week: jij pieploos in de doggyride en een beginnetje maken met 'zit' en 'af'. We zullen zien!

Ha Wiesje,

Gisteren zijn we voor de laatste keer bij je komen kijken... vrijdag mag je al met ons mee! 

Je bent deze week weer een stuk gegroeid en je kunt alweer een heleboel. Ik heb gezien dat je in bad bent geweest.

Dus we krijgen vrijdag een mooie schone pup mee:-) En er zijn al echte model-foto's van je gemaakt:

Wat een knappe pup! 

Je hebt met Samantha ook al geoefend met aan een lijntje lopen. Ik vind het zo snap dat je al (bijna) alles buiten doet! Wij mochten het ook proberen met je. Wat heb je een mooi riempje! Super handig, kun je om je koppie schuiven en dan aantrekken tot de juiste grootte. Ik heb je even opgetild naar het grasveldje aan de overkant van de straat en je daar neergezet... Daar deed je gelijk een plasje. Het wandelen zelf, dat zag je niet echt zitten! Lijkt mij ook helemaal niets, zo'n lijntje aan je hals. En het was ook nog eens hartstikke warm. Liever ging je rondjes draaien op de grond of happen in je grote broer.

Maar het laatste stukje terug liep je heel even keurig!

Wauw!

Daarna heb je binnen eerst nog even in de doggyride gelegen. Je ging wel weer even piepen, maar uiteindelijk lag je toch te tukken. Toen heb ik je eruit gehaald en teruggezet bij je broers en zussen, waar je verder sliep. 

Voordat we weggingen zat je nog eventjes bij ons...

Schattig poppie ben je!

Je veroorzaakt toch wel wat nestdrang, want bij thuiskomst ben ik het dierenkastje helemaal op gaan ruimen en poetsen en de poetswoede heeft aangehouden tot zojuist, maar alleen maar omdat ik straks een afspraak heb, daarna ga ik gewoon weer verder. Al die mensen die zeggen dat puppies voor rommel zorgen zitten er dus helemaal naast:-)

Nog vier nachtjes tot je bij ons komt!

Dag lieve Wies

mama moest zo lachen toen ze op internet de biebboeken wilde verlengen..:-)

Alles puppy!! Wat moeten wij jou dalijk goed begrijpen...;-)

Lieve Wies,

Vandaag zijn we weer bij jou en al je broertjes en zusjes langs geweest. Hierna komen we nog één keertje en de week erop mag je met ons mee naar huis. Wat was het fijn! Toen we binnenkwamen, met in ons kielzog die hele grote hondenkar waar jij dalijk heel wat uurtjes in zal gaan doorbrengen, waren jullie onbezorgd buiten aan het spelen in de tuin. Papa heeft de kar even geparkeerd en we zijn snel naar buiten gegaan om ons tussen jullie te begeven. Het duurde niet lang voor een hele zwerm puppies om ons heen stond en we pikten jou eruit. En ook een van je broertjes, want die wilde ook graag bij ons zitten. Hier zit jij bij pap op schoot:

Wat voelden jullie allebei ontzettend zacht! En die vachtjes groeien zo snel... Alles aan je groeit zo snel! Mamma kriebelt je koppie:

We kwamen met een missie; jou vast een keertje laten kennismaken met de doggyride. Want zoals alle puppyboekjes zeggen; laat de pup kennismaken met alles waarmee ze in haar leven te maken krijgt vóór 8 weken! Dus we zetten je erin...

En meisje wat kijk je beduusd! We hadden er een kong-kikker, een groen egeltje en een snoepje bij gelegd en oom Kelvin was zo lief om je ook nog een nestknuffeltje te geven, maar jij zette het toch éventjes op een piepen. Gelukkig duurde het maar een paar minuutjes en toen was je stil. Je sopte even wat op de kikker:

Maar al gauw lag je heerlijk te tukken...

Af en toen werd je even wakker om te gaan verliggen, maar je stoorde je niet meer aan de wagen. En met zo'n heerlijk zacht vetbed erin is het misschien ook nog niet eens zo'n slechte plek. Wat ben je toch een dappere, knappe pup Wiesje! We zijn apetrots op je! We zagen van de week al dat je pleegmamma's Jolanda en Samantha je hebben leren zwemmen:

En je kunt ook al spelen met een balletje.

Hoewel je het egeltje dat we voor je hebben gekocht nog niet zo bijzonder vond :-)

Tot volgende week lieverd!